Kurialiści

Szlachetni rodzice katoliccy modlący się przy krzyżu w starym kościele, wyraz głębokiej wiary i nadziei, realistyczny i pełen szacunku obraz.
Kurialiści

Łagiewnicki humanitaryzm zamiast katolickiej żałoby: jak „rekolekcje” oswajają śmierć bez nawrócenia

Podziel się tym:

eKAI informuje, że Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka wraz z Duszpasterstwem Rodzin Dzieci Utraconych Archidiecezji Krakowskiej przy sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach organizują w dniach 8–11 listopada rekolekcje dla rodziców w żałobie po śmierci dziecka. Zapowiedziano „mszę świętą”, liturgię godzin, nabożeństwa eucharystyczne, drogę krzyżową, „drogę światła”, „godzinę miłosierdzia”, konferencje duchowe, dzień „pustyni”, „sakrament pokuty”, rozmowy z „kapłanem” oraz konsultacje psychologiczne. Wydarzenie ma miejsce w „kościele jubileuszowym” i odwołuje się do odpustu zupełnego w ramach Jubileuszu 2025, akcentując motyw „Nadzieja zawieść nie może (Spes non confundit)” z bulli „papieża” Franciszka. Przytoczono fragment bulli o przemianie życia przez chrzest i o „nowym życiu” zdolnym „przekształcić dramat śmierci”. Całość ma charakter otwarty, z logistycznym wsparciem oraz promocją na stronach pro-life.pl i misericordia.eu. Ten przekaz, udający duszpasterską troskę, w rzeczywistości przykrywa posoborową redukcję nadprzyrodzonej wiary do psychologii, emocjonalizmu i jubileuszowej retoryki.

Fotografia realistyczna i pełna szacunku przedstawiająca katolicki ślub w tradycyjnym kościele, z duchownym, parą młodą i zgromadzonymi wiernymi, ukazującą powagę i duchowe piękno sakramentu małżeństwa.
Kurialiści

Pielgrzymka, ślub i brawa: humanitarny spektakl zamiast nadprzyrodzonej wiary

Podziel się tym:

Portal eKAI (07 sierpnia 2025) relacjonuje „niecodzienne wydarzenie” podczas 44. Kieleckiej Pieszej Pielgrzymki: ślub Katarzyny i Marka w kościele św. Brata Alberta w Busku-Zdroju, z udziałem „biskupa” Jana Piotrowskiego. Podkreśla się emocjonalny wymiar chwili, wspólnotowy klangor braw, „budowanie więzi” i „Boży plan” rozumiany mgliście i potocznie, a całość spina biurokratyczne zapewnienie, że pielgrzymka jest czasem modlitwy oraz relacji międzyludzkich. O sakramentalnej ważności, o wymogu łaski uświęcającej, o obiektywnej naturze małżeństwa jako przymierza ustanowionego przez Boga – milczenie; natomiast pełną czcią obdarzono emocje tłumu i zgodę „organizatorów”. Konkluzja jest oczywista: mamy do czynienia nie z celebracją łaski, lecz z przykładem posoborowego naturalizmu maskowanego pobożnym słownictwem.

Fotografia realistyczna ukazująca tradycyjną katolicką liturgię na otwartym powietrzu, z kapłanami w ornatach, wiernymi, kadzidłem i starożytną architekturą kościelną, oddająca ducha prawdziwej wiary katolickiej.
Kurialiści

Kult osoby i humanistyczna frazeologia zamiast królowania Chrystusa

Podziel się tym:

eKAI (7 sierpnia 2025) relacjonuje uroczystości odpustowe ku czci Przemienienia Pańskiego w parafii św. Małgorzaty w Nowym Sączu, którym przewodniczył bp Andrzej Jeż. W centrum przekazu postawiono hasło programu duszpasterskiego „Pielgrzymi nadziei”, pochwałę „piękna liturgii”, akcent uczuciowo-kontemplacyjny oraz poświęcenie zmodernizowanej infrastruktury i popiersi Jana Pawła II i Stefana Wyszyńskiego. Kluczowe tezy brzmiały: „To poznawanie Chrystusa i prawda o Nim jest zbawieniem człowieka”, „nie zbawią nas idee… lecz osoba Jezusa”, a „siła” wspomnianych postaci „tkwiła w zjednoczeniu z Bogiem”. Całość zwieńczono katalogiem środowisk obecnych na odpustach i informacją o kontynuacji „uroczystości”. Ten przekaz, choć polany pobożnościowym sosem, zdradza strukturalny naturalizm, substytucję Ofiary i łaski przez uczuciowość oraz promocję posoborowego kultu „świętych” ikon rewolucji, a nie królowania Chrystusa nad narodami.

Realistyczne zdjęcie wnętrza kościoła katolickiego z ołtarzem, krucyfiksem i duchownymi w tradycyjnych ornatach, ukazujące powagę i wiarę zgodnie z katolicką tradycją.
Kurialiści

Kanonizacyjny marketing i rekrutacja do „seminariów”: naturalizm zamiast wiary

Podziel się tym:

Cytowany artykuł relacjonuje wypowiedzi ks. dr. Jana Frąckowiaka, rektora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, dla Polskifr.fr (07 sierpnia 2025). Autor chwali współczesnych „młodych świętych”, zapowiada „kanonizację” Karola Acutisa i Piotra Jerzego Frassatiego, oraz opisuje motywacje kandydatów do „kapłaństwa” i codzienność formacji seminaryjnej w czterech diecezjach. Pojawia się też wątek rzekomo „ubogacającego” spotkania z Leonem XIV oraz narracja o „osobistym doświadczeniu” powołania i „smaku Ewangelii” w strukturach posoborowych. Zasadniczy przekaz: rekrutacja trwa, ideały są „atrakcyjne”, a „Kościół” żyje. Ostre zakończenie streszczenia: tekstu nie przenika ani jedno odniesienie do rzeczywistości nadprzyrodzonej sakramentalnej w sensie katolickim – zamiast tego mamy psychologizację, socjologię i propagandę sukcesu, czyli klasyczny naturalizm posoborowej rewolucji.

Realistyczne zdjęcie katolickiego wnętrza kościoła podczas modlitwy, z kapłanem w tradycyjnych szatach trzymającym krucyfiks, wiernymi w skupieniu, ciepłe światło, witraże i ołtarz w tle, oddające powagę i wiarę.
Kurialiści

„Nadzieja” bez nawrócenia: liturgiczna fasada i modernistyczna pustka

Podziel się tym:

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej relacjonuje nieszpory w bazylice Trójcy Świętej, podczas Kapituły Generalnej Zakonu Kaznodziejskiego, którym przewodniczył Marek Jędraszewski. W centrum znalazła się perykopa o Przemienieniu Pańskim, wzywanie do „słuchania Jezusa”, wzmianka o Pięćdziesiątnicy i przykładach posłuszeństwa Apostołów, a kulminacją jest wezwanie: „Podczas tej wieczornej modlitwy Kościoła prośmy Pana, aby wzrastała w nas nadzieja na nasze ostateczne i pełne szczęśliwości przemienienie w Panu”. Całość utrzymana jest w tonie ogólnej pobożności, pozbawionej wyraźnego nakazu pokuty, potępienia błędu i wskazania warunków łaski; to modelowy przykład pastoralnej retoryki, która odrywa nadzieję od wiary i nawrócenia, skazując ją na sentymentalną beztreściowość.

Klasztor, kapłan w tradycyjnych szatach, modlitwa w świątyni, skupiona wiara, tradycyjna liturgia, spokojne wnętrze kościoła, wyraz religijnej pobożności
Kurialiści

Estetyczny humanitaryzm zamiast wiary: krakowski „biskup” sprzedaje piękno bez krzyża

Podziel się tym:

eKAI (7 sierpnia 2025) relacjonuje homilię Damiana Muskusa OFM wygłoszoną do grupy 45. Pieszej Pielgrzymki Krakowskiej w Skawinie. „Biskup” akcentuje „radość”, „jedność” i „piękno Kościoła”, odwołując się do Przemienienia Pańskiego, wzywa, by wierni „stawali się Kościołem, który zachwyca i pociąga”, a chrześcijaństwo redukuje do emocjonalnego doświadczenia piękna, harmonii i wspólnotowej spójni. Teza homilii sprowadza się do stwierdzeń: nie ma chrześcijaństwa bez radości, Bóg powołał nas do jedności, nie do konfliktu, a piękno Boga jaśnieje w „Kościele”, który „On zamieszkuje”. O milczeniu na temat grzechu, nawrócenia, sądu i konieczności łaski – ani słowa. Wniosek oczywisty: mamy do czynienia z kolejnym przykładem posoborowego humanitaryzmu, który za zasłoną estetyki ukrywa rozkład dogmatu.

Realistyczny obraz kapłana w tradycyjnym stroju w wnętrzu kościoła, symbolizujący wierność wierze i powagę kapłaństwa
Kurialiści

„Superwizja” dla księży? Modernistyczna terapia zamiast nawrócenia

Podziel się tym:

Portal Więź.pl publikuje edytorial Zbigniewa Nosowskiego (31 lipca 2025), w którym autor reklamuje własne treści i środowisko, promuje „dialog” ofiar i rzekomo niesłusznie oskarżonych „księży”, zachwala „personalistyczne” podejście portalu oraz – co kluczowe – forsuje propozycję Tośki Szewczyk: system „regularnej superwizji” duchownych, obejmujący towarzyszenie, weryfikację i stałą formację, tworzący „przestrzeń” na „zmęczenie” i „odnawianie misji”. W tle – laurkowe odwołania do karmelity Mateusza Filipowskiego i wspomnienia o. Jana Andrzeja Kłoczowskiego. Konkluzja tekstu: budujmy Kościół dialogu, terapii i procedur. Jednym zdaniem: zamiast nawrócenia i pokuty – psychologiczno-biurokratyczna mgławica, która rozpuszcza kapłaństwo w humanistycznym „wsparciu”.

Modlitewne pielgrzymki katolickie przed ikoną Matki Bożej na Jasnej Górze, wierni w modlitwie i skupieniu, oddający cześć w duchu tradycyjnej wiary
Kurialiści

„Nadzieja” bez krzyża: gnieźnieńskie pielgrzymowanie w języku humanitarnego triumfalizmu

Podziel się tym:

Biuro eKAI relacjonuje kazanie bp. Radosława Orchowicza wygłoszone w bazylice jasnogórskiej na zakończenie Pieszej Pielgrzymki Archidiecezji Gnieźnieńskiej: pochwałę „nadziei” splecioną z jubileuszową retoryką, cytatami z hymnu pielgrzymkowego, odniesieniem do Jubileuszu Młodych w Rzymie oraz wezwaniami do bycia „świadkami sprawiedliwości i pokoju”. W tekście przewija się motyw przewodnika, wspólnotowości i wzajemnego „ubogacania”, zaś kulminacją jest obrzęd duchowej adopcji dziecka poczętego i zapowiedź przyszłorocznego hasła „Wzrastaj”. Całość spina slogan: „Ta nadzieja może zmienić wszystko”, ukazany jako „kotwica łaski” i „sól nowego smaku życia”. Teologia łaski i ofiary, prymat panowania Chrystusa oraz ostrzeżenie przed grzechem i sądem milczą – w zamian mamy humanitarny optymizm i posoborowy język emocji.

Fotorealistyczne, pełne szacunku wyobrażenie tradycyjnej Mszy świętej w katolickim kościele, z kapłanem w liturgicznych szatach i wiernymi w modlitewnym skupieniu.
Kurialiści

Oaza „Jedno serce, jeden Duch”: emocjonalny humanitaryzm zamiast katolickiej wiary

Podziel się tym:

Portal eKAI relacjonuje rekolekcyjny dzień wspólnoty Ruchu Światło–Życie w Bydgoszczy, z udziałem grup z kilku diecezji, pod hasłem „Powołani do misji”. Wybrzmiewają akcenty jedności, „doświadczenia Ducha”, odpowiedzialności, wolności oraz mobilizacja do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka; pojawia się opis „Eucharystii” z homilią, świadectwa uczestników i „Godzina Odpowiedzialności” z Listem Jedności. Całość utrzymana jest w tonie pozytywnych emocji i samozadowolenia, bez jednego słowa o konieczności trwania w stanie łaski, o ofiarniczej naturze Mszy, o panowaniu Chrystusa Króla i o potędze łaski sakramentalnej – a więc bez treści nadprzyrodzonej i bez katolickiej doktryny.

Fotografia realistyczna i pełna szacunku wnętrza katedry katolickiej podczas liturgii, z kapłanem celebrującym Eucharystię, podkreślająca sacrum i skupienie duchowe, bez elementów sztuczności czy symboliki surrealistycznej.
Kurialiści

Estetyka zamiast kultu: Letnie koncerty w katedrze jako symptom dechrystianizacji

Podziel się tym:

eKAI (06 sierpnia 2025) relacjonuje VI Letnie Koncerty Organowe w katedrze św. Marcina i św. Mikołaja w Bydgoszczy. Wydarzenie, objęte patronatem „biskupa” Krzysztofa Włodarczyka, składa się z pięciu wieczornych koncertów (recitale organowe i kameralne), z udziałem m.in. harfy i organów. Dyrektor artystyczny Krzysztof Fryska dziękuje wykonawcom i publiczności za „piękne przeżycia duchowe”, a organizatorzy zachęcają do krótkich prezentacji organowych po niedzielnej „Mszy św.” o 11.00. Całość utrzymana jest w tonie promocji kulturalnej i fundraisingu medialnego portalu. Ten przekaz, rzekomo „kościelny”, redukuje katedrę do sali koncertowej, a organy do instrumentu rozrywki – to syntom apostazji kultu i triumfu naturalizmu.

Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.