Rekwizyty liturgiczne, kapłan w ornacie, ołtarz, świątynia, atmosfera modlitewna, religijna, patriotyczna, kontemplacyjna, poważna

Msza „za Ojczyznę” jako ryt posoborowej lojalności wobec państwa

Podziel się tym:

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o celebracji 6 sierpnia o godz. 12:00 w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela: Mszy „w intencji Polski i nowego Prezydenta RP”. Ma jej przewodniczyć Wojciech Polak, homilię wygłosi Adrian Galbas, koncelebransami będą m.in. nuncjusz Antonio Guido Filipazzi, Wiesław Lechowicz, Romuald Kamiński, Piotr Jarecki. Wzmiankowano również, że o godz. 10:00 w Sejmie nastąpi zaprzysiężenie prezydenta Karola Nawrockiego. Publikacja nosi sygnaturę episkopat.pl i została zamieszczona 4 sierpnia 2025 o 20:13. Kontekst i ton komunikatu zdradzają typowy, biurokratyczny ryt posoborowej „celebracji” polityczno‑ceremonialnej, w której język wiary został sprowadzony do akompaniamentu dla porządku świeckiego.

Czytaj więcej



Reverentny obraz tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem w liturgicznych szatach, trzymającym krucyfiks przed ołtarzem, podkreślający duchowość i wiarę.

ŚDM Seul 2027 jako narzędzie humanitarnej ideologii: demontaż wiary i młodzieży

Podziel się tym:

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski przekazuje wypowiedź kard. Kevina Farrella, prefekta Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, o rzekomym „prowadzeniu” młodzieży, duszpasterzy i biskupów tematem Światowych Dni Młodzieży w Seulu 2027. Podano, że „papież” Leon XIV ogłosił datę spotkania (3–8 sierpnia 2027) i jego temat: „Odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (J 16, 33), zaś dykasteria współpracuje z komitetem w Seulu, kontynuując linię posoborowych ŚDM jako globalnego eventu. Kard. Farrell wzywa, by młodzi byli „pielgrzymami nadziei”, „opatrywali rany samotności i ubóstwa” i „stawali się świadkami pokoju”. Zapowiedziano też kolejne orędzie na „uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata” obchodzoną w wymiarze diecezjalnym. Ta retoryka pozornej pobożności, przy jednoczesnej redukcji nadprzyrodzoności i sakramentalnego ładu, służy jednemu: utrwaleniu modernistycznego, naturalistycznego programu, który odrywa młodych od jedynej drogi zbawienia.

Czytaj więcej



Reprodukcja realistycznego, pełnego szacunku obrazu ołtarza katolickiego z krzyżem, świecami i modlitewnikiem w kościele, ukazująca duchową atmosferę i wiarę.

ŚDM Seul 2027: triumf humanitarnego widowiska nad wiarą katolicką

Podziel się tym:

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje ogłoszenie dat 41. Światowych Dni Młodzieży w Seulu (3–8 sierpnia 2027), których dokonał „papież” Leon XIV podczas Jubileuszu Młodzieży w Rzymie. Podano hasło «Odwagi! Ja zwyciężyłem świat!» (J 16,33), zaprezentowano logo w „azjatyckim stylu”, przypomniano o „symbolach ŚDM” (krzyż i ikona Salus Populi Romani) oraz dumę z rekordowych statystyk Manili 1995. Całość utrzymana jest w tonie marketingowej euforii i biurokratycznej celebracji wydarzenia masowego, bez śladu doktrynalnej powagi, bez odniesienia do sakramentów, grzechu, nawrócenia i panowania Chrystusa Króla. Teza: to przedsięwzięcie jest programowym zastąpieniem religii Objawienia widowiskiem emocji, a więc kolejnym owocem modernistycznej apostazji.

Czytaj więcej



Młoda osoba modląca się przed krucyfiksem w tradycyjnej katolickiej świątyni, scena pełna szacunku i skupienia, podkreślająca głębię wiary i refleksji religijnej.

Jubileusz Młodzieży jako wehikuł modernistycznej mistyki serca i promocji kultu człowieka

Podziel się tym:

Portal Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje wystąpienie Leona XIV kończące Jubileusz Młodzieży: akcenty o „słuchaniu serca”, rzekomej „kruchości” jako części cudu stworzenia, pochwała niespokojnego pragnienia, odwołania do św. Augustyna, wezwania do „wzniosłości”, a na koniec zaproszenie na ŚDM w Seulu (3–8 sierpnia 2027). Modernistyczna retoryka „pragnień” i „poszukiwań” przykrywa brak jasnej nauki o łasce uświęcającej, grzechu śmiertelnym, konieczności nawrócenia, prawdziwym kulcie Boga i jedynym zbawczym panowaniu Chrystusa Króla – i to jest istota problemu.

Czytaj więcej



Tradycyjny katolicki ołtarz z krzyżem, świecami i kapłanem w ornatach wewnątrz kościoła, wyraz duchowości i modlitwy

Jubileusz Młodych 2025: humanitarny festyn bez Chrystusa Króla

Podziel się tym:

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o podziękowaniach polskich „biskupów” dla Boga i ludzi za Jubileusz Młodych 2025 w Rzymie. W zamieszczonym nagraniu „biskupi” dziękują młodzieży za entuzjazm i „świadectwo”, „księżom” i wolontariuszom za organizację, oraz „papieżowi” Leonowi XIV za przekaz, w tym za metaforę o „taborecie” i „wspinaniu się coraz wyżej”. Wspomniano o Casa Polonia, mszałach, katechezach, koncertach i dyskusjach, oraz zapowiedziano kolejne „Światowe Dni Młodzieży” w Seulu. Całość jest utrzymana w tonie eventowego sukcesu frekwencyjnego i wdzięczności logistycznej; milczy natomiast o grzechu śmiertelnym, stanie łaski, żalu za grzechy, piekle i królowaniu Chrystusa nad narodami. To nie jest katolicka radość wiary – to naturalistyczny spektakl, którego język i treść zdradzają odrzucenie katolickiej nadprzyrodzoności.

Czytaj więcej



Młody ksiądz w tradycyjnych szatach trzymający świecę na ołtarzu w kościele, w delikatnym świetle, symbolizujący wiarę i pobożność w tradycyjnym katolickim otoczeniu.

Jubileusz Młodych jako manifest naturalistycznej religii humanistycznej

Podziel się tym:

Biuro Prasowe KEP relacjonuje zbiorowe podziękowania posoborowych „biskupów” za Jubileusz Młodych 2025 w Rzymie. W nagraniu dziękują „Panu Bogu”, młodzieży, „duszpasterzom”, wolontariuszom i organizatorom; powtarzają liczby uczestników (ponad milion, w tym ok. 20 tys. z Polski), wychwalają „Casa Polonia”, zapowiadają Seul. Wyróżniono słowa „papieża” Leona XIV o pragnieniach młodych jako „stołku” ułatwiającym „wyjrzeć przez okno spotkania z Bogiem”. Całość utrzymana jest w tonie PR-owego triumfalizmu bez jednej wzmianki o grzechu, nawróceniu, potrzebie stanu łaski i panowaniu Chrystusa Króla; to wprost promocja naturalistycznej religii emocji, której ołtarzem jest „doświadczenie wspólnoty” zamiast Ofiary.

Czytaj więcej



Rodzina modląca się wspólnie w tradycyjnym katolickim kościele, skupiona na wierze i jedności, w ciepłym, naturalnym świetle, podkreślając wartości katolickie i tradycyjne.

„Rodzina” jako ornament modernistycznej homilii: naturalizm bez łaski, eklezjologia bez Kościoła

Podziel się tym:

Biuro Prasowe KEP relacjonuje homilię abp. Antonio Guido Filipazziego, „nuncjusza apostolskiego” w Polsce, wygłoszoną 2 sierpnia w toruńskim sanktuarium NMP Gwiazdy Nowej „Ewangelizacji” i św. Jana Pawła II. Tekst rozwija tezę, że rodzina jest „fundamentem Kościoła i społeczeństwa”, przywołuje „papieża” Leona XIV w pochwałach małżeństwa jako „kanonu prawdziwej miłości”, cytuje (a przynajmniej referuje) Leona XIII o pierwszeństwie społeczności domowej wobec państwa, łączy temat z Rokiem Jubileuszowym, męczeństwem św. Jana Chrzciciela i kultem Niepokalanego Serca Marji, oraz konkluduje wezwaniem do „komunii” w rodzinie czerpanej z „Eucharystii”. Zamiast katolickiej doktryny o łasce uświęcającej, o nierozerwalności małżeństwa jako sakramentu i o panowaniu Chrystusa Króla, mamy naturalistyczny apel do „inwestowania w rodzinę” i tanią harmonikę społeczno-obywatelską – a więc parawan modernistycznej teologii, która usuwa Chrystusa Króla i Jego prawo z centrum życia publicznego.

Czytaj więcej



Tradycyjny katolicki ołtarz na tle historycznego placu w Polsce, z krzyżem i świecami, symbolizujący modlitwę i patriotyzm w duchu katolickim.

Powstanie Warszawskie zawłaszczone: naturalistyczna homilia bez Ewangelii łaski

Podziel się tym:

Konferencja Episkopatu Polski publikuje relację z Mszy na placu Krasińskich w przeddzień 81. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. „Biskup” polowy Wiesław Lechowicz zestawia symbol kotwicy Polski Walczącej z nadzieją chrześcijańską, przywołuje Charlesa Péguy, św. Augustyna i poetyckie obrazy „nadziei prowadzonej przez wiarę i miłość”. Powstańców ukazuje jako wzór „niezgody na zło” i „odwagi czynienia dobra” w życiu osobistym i społecznym, akcentując budowanie pokoju, bezpieczeństwa i wolności. W uroczystości uczestniczą władze państwowe, kombatanci, generalicja i mieszkańcy, odbywa się apel pamięci i salwa honorowa. Teza homilii: heroizm i nadzieja powstańców jako uniwersalny etos obywatelski. Oskarżenie zasadnicze: to jest religijnie wyjałowiony moralizm obywatelski, który przemilcza łaskę, grzech, krzyż Chrystusa i konieczność panowania Chrystusa Króla w porządku publicznym.

Czytaj więcej



Szczegółowa, pełna szacunku scena katolicka z kapłanami, krzyżem i polską flagą podczas patriotycznego nabożeństwa na zewnątrz, ukazująca wiarę i patriotyzm w duchu tradycji katolickiej.

Patriotyczny spektakl bez Chrystusa: rocznica Powstania w Rzymie jako liturgia państwa

Podziel się tym:

Portal KEP informuje, że polscy uczestnicy Jubileuszu Młodzieży w Rzymie upamiętnią 81. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego w Casa Polonia przez minutę ciszy, śpiew pieśni patriotycznych, a wieczorem przez katechezę, „Mszę św.” pod przewodnictwem Stanisława Dziwisza i koncert „uwielbieniowy”. Centralnym akcentem ma być udział harcerzy i transmisja online. Cytowany jest „ks.” Tomasz Koprianiuk, który zapowiada modlitwę i refleksję połączone z hołdem dla powstańców:

„W rocznicę wybuchu powstania warszawskiego połączymy się wraz z młodymi ludźmi w modlitwie i refleksji, aby uczcić pamięć bohaterów walczącej stolicy… Pod przewodnictwem polskich harcerzy upamiętnimy Godzinę ‘W’… Do udziału w wydarzeniu zapraszamy poprzez transmisję online”.

Wszystko to ma się odbyć w ramach programu Jubileuszu Młodzieży, zwieńczonego przez „Mszę” i koncert „uwielbienia”. Oto narracja: patriotyzm, wspólnota, emocje — bez dogmatu, bez łaski, bez prymatu Chrystusa Króla nad narodami. Konkluzja jest bolesna i jednoznaczna: zamiast katolickiego kultu — liturgia państwa i sentymentalny świecki rytuał, zwieńczony posoborową profanacją „Mszy”.

Czytaj więcej



Rewerentny katolicki obraz z ołtarzem, krzyżem i świecami, ukazujący kapłana w sutannie trzymającego Biblię, symbolizujący głęboki szacunek dla tradycji i wiary katolickiej.

Newman jako „Doktor Kościoła”: kanonizacja modernistycznego sumienia

Podziel się tym:

Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej informuje, że „papież” Leon XIV zatwierdził decyzję o nadaniu tytułu Doktora Kościoła św. Johnowi Henry’emu Newmanowi. Cytowany artykuł relacjonuje ścieżkę Newmana od anglikańskiego pastora do „kardynała” w strukturach posoborowych, akcentując jego obronę „sumienia”, wkład w teologię oraz rzekome prekursorskie „intuicje” Soboru Watykańskiego II. Podkreślono też późniejszą nobilitację (beatyfikacja przez Benedykta XVI, „kanonizacja” przez Jorge Bergoglio) oraz aprobatę aktualnego uzurpatora dla uczynienia z Newmana Doktora Kościoła. Zwieńczeniem narracji jest pochwała Newmana jako wzoru dla współczesnego „Kościoła”, odczytana przez Franciszka w duchu emocjonalistycznego „serce do serca” i sentymentalnego kultu „sumienia”. Krótko: to nie jest celebracja katolickiej ortodoksji, lecz sakralizacja modernistycznego paradygmatu pod pozorem „doktoratu”.

Czytaj więcej





Przeglądaj wszystkie źródła

Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.