góry

Realistyczny obraz katolickiego pogrzebu w Alpach, ukazujący kapłana modlącego się przy trumnie z górami w tle, wyraz szacunku i wierności tradycji Kościoła.
Świat

Tragiczna śmierć w Alpach: milczenie o wieczności jako wyraz apostazji posoborowej

Portal Opoka informuje o znalezieniu w szwajcarskich Alpach ciał dwóch obywateli Polski, którzy zaginęli w masywie szczytu Weissmies. Rzecznik MSZ Paweł Wroński podał, że ciała zostały zlokalizowane podczas akcji poszukiwawczej, przewiezione do Berna w celu identyfikacji, zaś rodziny zostały uprzedzone przez MSZ. Weissmies to szczyt w Alpach Pennińskich o wysokości przekraczającej 4000 m n.p.m. **Relacja ogranicza się do zimnego protokołu policyjnego, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar śmierci** – co stanowi jawny przejaw apostazji charakterystycznej dla neo-kościoła.

Realistyczny obraz tradycyjnego katolickiego ołtarza na tle gór Karkonoszy, oddający szacunek i pobożność bez surrealizmu
Posoborowie

Modernistyczny Bałwan w Karkonoszach: Synkretyzm pod Płaszczykiem Pobożności

Portal eKAI (16 sierpnia 2025) relacjonuje powstanie Kolumny „Maryi Królowej Gór” w czeskiej części Karkonoszy, inspirowanej pismami Josepha Ratzingera i ozdobionej bluźnierczym cytatem z Wojtyły. Struktury posoborowe przedstawiają tę inicjatywę jako przejaw „pobożności”, podczas gdy w rzeczywistości stanowi ona jawny akt apostazji wymieszanej z bałwochwalstwem.

Rewersentywny obraz katolickiego kapłana modlącego się na tle górskiego krajobrazu podczas zachodu słońca, symbolizujący duchową refleksję nad śmiercią i zbawieniem.
Świat

Tragedia w Tatrach: milczenie o śmierci w stanie łaski grzechu

Portal Opoka relacjonuje wypadek dwóch polskich taterników na Gerlachu (11 sierpnia 2025), gdzie 41-letni mężczyzna poniósł śmierć, a 46-latek doznał ciężkich obrażeń. Artykuł koncentruje się na suchych faktach operacyjnych, technicznych szczegółach trasy wspinaczkowej oraz ogólnikowych apelach o „odpowiedzialność”, całkowicie pomijając najważniejszą perspektywę: stan dusz ofiar w godzinie śmierci i obowiązek katolickiego dziennikarstwa do przypominania o sprawach ostatecznych. To nie wypadek górski, lecz monumentalne milczenie o zbawieniu wiecznym stanowi prawdziwą tragedię niniejszego doniesienia.

Fotografia realistycznego katolickiego cmentarza w górach, z tablicami upamiętniającymi ofiary, w spokojnej i sakralnej atmosferze, w otoczeniu wysokich Tatr.
Świat

Symboliczny Cmentarz Ofiar Wysokich Tatr: duchowy relatywizm i pamięć

Portret relacyjny omawianego artykułu przedstawia Symboliczny Cmentarz Ofiar Wysokich Tatr, który powstał w górskim środowisku na zachodnich stokach Osterwy i został otwarty uroczystą Mszą świętą 11 sierpnia 1940 r. Jego idea, autorstwo Otakara Štáfl’a, inicjatywy Alojza Lutonského oraz bogata lista tablic memorialnych upamiętnia ofiary wypadków i tragicznych wydarzeń w Tatrach. Tekst podaje także kontekst kulturowy i turystyczny, wspomina o wpisie do Rejestru Zabytków Republiki Słowackiej i o UNESCO, a na końcu zarysowuje prośbę o wsparcie portalu. Całość, choć nasycona faktycznymi szczegółami, została podana w duchu neutralnego reporterstwa bez wyraźnego odniesienia do nadprzyrodzonych posłannictw Kościoła, sakramentów i ostatecznego osądu Bożego. Z tego powodu relacja ta skłania do pytania, czy pamięć ofiar została utrzymana w duchu katolickiej teologii i nauczania o stanu łaski, czy przekształcona została w światopoglądowy pomost między ludzkim bólem a secularnym humanitaryzmem. Ostre sformułowanie: Brak również wyraźnego ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li „tylko” świętokradztwem, to bałwochwalstwem.

Fotografia realistyczna tradycyjnej katolickiej mszy na zewnątrz, z kapłanami i wiernymi w modlitewnym skupieniu na tle górskiego krajobrazu, ukazująca duchową powagę i pobożność.
Polska

Wolność jako łaska: polemika z przesłaniem mszy Ludzi Gór pod Turbaczem

Portal eKAI relacjonuje, iż w niedzielę 10 sierpnia na Polanie Rusnakowej pod Turbaczem zgromadziło się setki wiernych na uroczystej Mszy św., której przewodniczył „kardynał” Grzegorz Ryś. W liturgii uczestniczyli górale w strojach regionalnych, Związki Podhalan, strażacy i liczne delegacje. W homilii, którą przekazano dosłownie w relacji, hierarcha podkreślił, że wolność „jest łaską, ona jest darem, który dostajemy od Pana” i że „wolność nie można wyćwiczyć ani kupić” – decyzja o jej przyjęciu pozostaje więc „w nas”. Zaznaczył także, odnosząc się do ks. prof. Józefa Tischnera, że Bóg jest autorem wolności, a człowiek nie powinien być zmuszany do niczego. W oprowadzającej słowie wspomniano o Tischnerze i Kazimierzu Tischnerze, a sama liturgia miała charakter góralskiej celebracji w otoczeniu natury, z udziałem kapeli i orkiestry dętej. Przed zakończeniem Mszy podziękowano duchowieństwu i organizatorom, a portal apeluje do hojności w celu utrzymania medialnego profilu wydarzeń. Relacja kończy się krótkim podsumowaniem, iż wolność staje się „pozytywnością” w pyszną praktykę duchową. W skrócie: relacja przedstawia nabożeństwo pod Turbaczem jako potwierdzenie swoistej duchowej „wolności” oraz duchownych wysokiej rangi, którzy ją interpretują jako dar Boży i decyzję jednostki. „Wolność jest łaską” – to chyba najważniejsze zdanie z przekazu, które będzie kluczem do dalszej krytyki. Portal VaticanNews relacjonuje: „Wolność jest łaską, ona jest darem, który dostajemy od Pana.” Powyższa relacja, choć zdaje się być pastoralna, ukrywa pod góralską elokwencją oraz symbolicznym scenariuszem pewne niebezpieczeństwa: redukcję roli Kościoła do „miejsca” duchowego dla liberalnego pojęcia wolności, bez jasnego odniesienia do sakramentalnej i nadprzyrodzonej rzeczywistości Kościoła. Na koniec warto podkreślić, że artykuł kończy się apelem o wsparcie portalu, co już samo w sobie wskazuje na pewien medialny charakter wydarzenia. W ten sposób cytowany materiał kreśli obraz wolności jako łaski, ale bez konfrontacji z niezmiennym nauczaniem Kościoła sprzed 1958 roku. Teza: relacja ukazuje wagę wolności, nie dostarczając jednak krytycznej, dogłębnej analizy teologicznej jej rozumienia w tradycyjnej, niezmienionej nauce Kościoła.

Duchowe skupienie kapłana w modlitwie w górskim kościele, symbol wiary i pokory
Posoborowie

Kult jednostki i nagroda dla „Stolicy Apostolskiej”: symptom bankructwa doktrynalnego

Cytowany artykuł relacjonuje uroczystości w górskiej wiosce San Pietro della Ienca, gdzie po raz 24. przyznano Międzynarodową Nagrodę „La Stele della Ienca”, w tym roku „Stolicy Apostolskiej”, rzekomo „za wyjątkową rolę w promowaniu pokoju i duchowego wsparcia”. Wydarzenie zostało połączone z „Eucharystią” w sanktuarium św. Jana Pawła II, przewodniczoną przez kard. Stanisława Dziwisza, oraz z czcią dla lokalnych animatorów kultu pamięci Karola Wojtyły. Lista wcześniejszych laureatów obejmuje dziennikarzy, instytucje świeckie, posoborowe organizacje i watykańskie struktury.
Pod fasadą „pokoju” i „duchowości” mamy klasyczną liturgię nowego humanitaryzmu: nagradzanie instytucji, która przez dekady promuje wolność religijną, ekumenizm bez nawrócenia i kult człowieka — to apoteoza modernistycznej apostazji.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.