Katolicyzm

„Effatha” bez nawrócenia? Uspokajająca retoryka zamiast dogmatu i łaski
Cytowany artykuł relacjonuje publiczną katechezę Leona XIV na audiencji ogólnej, w której centralnym motywem jest diagnoza „niemożności komunikacji” we współczesnym świecie oraz wezwanie do „uzdrowienia” sposobu komunikowania się. Jako obraz biblijny użyto uzdrowienia głuchoniemego (Mk 7), interpretując słowo „Effatha” jako szerokie zaproszenie do otwarcia się na świat, relacje i życie. Leon XIV wzywa do modlitwy „za Kościół”, aby prowadził ludzi do „słuchania Słowa Jezusa” i aby sami stali się „zwiastunami Jego orędzia”, ostrzegając, że „nie ma dróg na skróty” w poznawaniu Chrystusa. Całość ma charakter moralistyczno-komunikacyjny, w którym akcent przeniesiony zostaje z łaski uświęcającej, dogmatu i sakramentów na psychologicznie rozumiane „otwarcie” i higienę słowa. Teza: pod słodką frazeologią „uzdrowienia komunikacji” ukryto naturalistyczne zastąpienie łaski – terapeutyczną retoryką, w której „Effatha” staje się hasłem do otwarcia na świat, a nie do wiary, nawrócenia i posłuszeństwa królowaniu Chrystusa.