Kościół

Duchowy katolicki kapłan w liturgicznym stroju, modlący się w sanktuarium z krzyżem, w otoczeniu historycznych elementów kościoła, wywołujący uczucie szacunku i pobożności.
Posoborowie

„Radość albo nic”? Modernistyczna ucieczka od krzyża i prawdy wiary

Portal Więź.pl (07 sierpnia 2025) relacjonuje kazanie Damiana Muskusa, „biskupa” pomocniczego w Krakowie, wygłoszone do pielgrzymów ze Skawiny. Główne tezy: pielgrzymowanie jako „droga przemiany”, „Radość jest niezbitym znakiem obecności Boga. Nie ma chrześcijaństwa bez radości”, potępienie „polaryzacji” i „podziałów”, postulowanie piękna Boga objawiającego się w „najuboższych i słabych” oraz zapewnienie, że każdy jest „umiłowany i wybrany”. Tekst pomija prawdę o grzechu śmiertelnym, potrzebę pokuty, konieczność stanu łaski i wyłączność Królestwa Chrystusa nad narodami; zastępuje teologię Ofiary soteriologicznym personalizmem i emocjonalizmem. To jest program pastoralny bez krzyża i bez łaski — naturalistyczny projekt psychologicznej autoterapii nazwany „Ewangelią”.

Obraz katolickiej kobiety modlącej się w kościele, przy ołtarzu z krzyżem i świecami, wywołujący uczucie pokory i wiary.
Świat

Adopcja zamiast aborcji: piękne świadectwo, groźny modernistyczny półmrok

Portal Opoka relacjonuje świadectwo Jordan Daugherty: młoda, niezamężna kobieta, wstrząśnięta nieplanowaną ciążą, odmawia aborcji i – dzięki wsparciu protestanckiej pastorki oraz „chrześcijan” – wybiera adopcję jako „słowo na A”, przeciwstawione „aborcji”. Cytowany artykuł przytacza wzruszające sceny narodzin, oddania dziecka rodzinie adopcyjnej i przemianę Jordan w rzeczniczkę pro-life, zachęcającą do towarzyszenia kobietom w kryzysie oraz do odczytania bolesnych wydarzeń w świetle hasłowego „Jezus przynosi odkupienie”. Całość jednak przemilcza łaskę uświęcającą, sakramenty, grzech, konieczność nawrócenia i poddaje zbawienie psychologii wsparcia. To nie jest ewangelia, to naturalistyczny humanitaryzm z cienką warstwą religijnego lakieru.

Fotografia realistyczna z katolickiej mszy w tradycyjnym kościele, ukazująca kapłana, ołtarz i wiernych w modlitwie, pełna duchowej powagi i szacunku dla sakramentów.
Polska

Narodowy personalizm bez Chrystusa Króla: naturalistyczny kult państwa i „dialogu”

Portal Więź.pl (07 sierpnia 2025) publikuje komentarz Bartosza Bartosika do inauguracji prezydentury Karola Nawrockiego, zestawiając wątki narodowo-endeckie, deklaracje „chrześcijańskiego” przebaczenia oraz polityczno-gospodarcze zapowiedzi z figurami Trumpa i Macrona. Autor chwali „okrągły stół” w Pałacu Prezydenckim, pochwala zadłużanie państwa jako „obietnicę dobrobytu”, a w wymiarze międzynarodowym upomina, by nie przerysowywać kolonializmu Zachodu, zarazem krytykując „imperialistyczne” uzależnienie od USA. Kulminacją jest aprobatywne przywołanie słów Emmanuela Macrona o „transcendencji”, wkomponowane w życzenie, by prezydent „szanował godność każdego człowieka” i prowadził aktywną prezydenturę dialogu ponad podziałami. Tekst stanowi apoteozę świeckiego personalizmu, który – pod płaszczykiem chrześcijańskiej frazeologii – redukuje religię do estetycznego tła dla politycznego projektu modernistycznego humanizmu.

Realistyczne, pełne pokory zdjęcie tradycyjnego ołtarza w kościele katolickim z krucyfiksem i świecami, symbolizujące wierność prawdziwej religii i panowaniu Chrystusa Króla, podkreślające duchową głębię i moralny fundament prawdy.
Świat

Kult geopolityki bez Boga: naturalizm i fetysz „dialogu” zamiast królowania Chrystusa

Portal Opoka informuje o zapowiedzi Donalda Trumpa dotyczącej możliwości rychłego spotkania z Władimirem Putinem, o „bardzo dobrych” rozmowach prowadzonych przez wysłannika Steve’a Witkoffa w Moskwie oraz o potencjalnym formacie trójstronnym z udziałem Wołodymyra Zełenskiego. Tekst wylicza także pakiet działań gospodarczych Trumpa: rozszerzenie sankcji wtórnych na kupujących rosyjską ropę, podwyższenie ceł (Indie, możliwie Chiny), rozważania nad nowym szefem Fed, a także zapowiedź 100-procentowych ceł na import chipów przy jednoczesnej zapowiedzianej inwestycji Apple w USA. Całość utrzymana jest w rejestrze polityczno-handlowym, sprowadzając ład publiczny do równowagi sił, taryf i negocjacji, z całkowitym przemilczeniem nadprzyrodzonego porządku, który jedynie gwarantuje prawdziwy pokój i sprawiedliwość. To naturalistyczne ramowanie polityki jest już samo w sobie aktem kapitulacji przed duchem świata.

Pobożny katolicki kapłan prowadzący modlitwę na zewnątrz podczas wieczornego czuwania, z wiernymi i kościołem w tle, ukazujący głębię wiary i pokorę.
Posoborowie

Pacyfistyczny sentymentalizm zamiast królowania Chrystusa: „duchowy most” Nagasaki–Nowy Jork

Cytowany artykuł informuje o inicjatywie Wspólnoty Sant’Egidio, „archidiecezji” Nagasaki i Ruchu Focolari: 75-godzinne czuwanie modlitewne w Nowym Jorku i Nagasaki z okazji 80. rocznicy zrzucenia bomb atomowych. Podano, że wierni modlą się o pokój w kaplicy Najświętszego Serca Jezusa i Marji w Nowym Jorku oraz w kaplicy Matki Bożej z Nagasaki przy bazylice Urakami; intencją są ofiary wszystkich trwających konfliktów, z możliwością dołączenia online. Relacja przypomina daty bombardowań Hiroszimy i Nagasaki oraz podkreśla „most komunii i solidarności”. Końcowy apel wzywa do wspierania „słowa Papieża”. Konkluzja nasuwa się jedna: mamy do czynienia z programowym zredukowaniem religii do humanitarnego pacyfizmu i zacieraniem prymatu królowania Chrystusa nad narodami.

Fotorealistyczne zdjęcie kapłana w tradycyjnym stroju odprawiającego Eucharystię w świątyni, ukierunkowane na szacunek i kult Boga, z podkreśleniem sakralności i modlitewnej atmosfery.
Posoborowie

Sportowa autopromocja zamiast ofiary: modernistyczny naturalizm pod koloratką

eKAI (07 sierpnia 2025) relacjonuje akcję ks. Pawła Nowaka z diecezji Hildesheim: przejazd rowerem z północnych Niemiec do Rzymu „dla chorych dzieci”, zbiórkę na hospicjum „Löwenherz”, a zwieńczeniem jest selfie i wręczenie listów dzieci „papieżowi” Leonowi XIV na audiencji generalnej. Kapłan przyznaje, że nie odprawił mszy i nie był na niedzielnej „mszy”, uzasadniając to celem charytatywnym, po czym zapowiada start w mistrzostwach świata w ultrakolarstwie. To podręcznikowy przykład redukcji kapłaństwa do świeckiego wolontariatu i medialnego spektaklu – z jawnym lekceważeniem kultu Bożego i pierwszego obowiązku kapłana: składania Ofiary.

Klasztor, kapłan w tradycyjnych szatach, modlitwa w świątyni, skupiona wiara, tradycyjna liturgia, spokojne wnętrze kościoła, wyraz religijnej pobożności
Kurialiści

Estetyczny humanitaryzm zamiast wiary: krakowski „biskup” sprzedaje piękno bez krzyża

eKAI (7 sierpnia 2025) relacjonuje homilię Damiana Muskusa OFM wygłoszoną do grupy 45. Pieszej Pielgrzymki Krakowskiej w Skawinie. „Biskup” akcentuje „radość”, „jedność” i „piękno Kościoła”, odwołując się do Przemienienia Pańskiego, wzywa, by wierni „stawali się Kościołem, który zachwyca i pociąga”, a chrześcijaństwo redukuje do emocjonalnego doświadczenia piękna, harmonii i wspólnotowej spójni. Teza homilii sprowadza się do stwierdzeń: nie ma chrześcijaństwa bez radości, Bóg powołał nas do jedności, nie do konfliktu, a piękno Boga jaśnieje w „Kościele”, który „On zamieszkuje”. O milczeniu na temat grzechu, nawrócenia, sądu i konieczności łaski – ani słowa. Wniosek oczywisty: mamy do czynienia z kolejnym przykładem posoborowego humanitaryzmu, który za zasłoną estetyki ukrywa rozkład dogmatu.

Realistyczne zdjęcie kapłana modlącego się w kaplicy przy ołtarzu, wyrażające katolicką pobożność i duchowe skupienie.
Posoborowie

Cyfrowy naturalizm „Więzi”: apologia oligopolu i ucieczka od łaski

Portal Więź.pl (05 sierpnia 2025) publikuje tekst Katarzyny Nowak o „gównowaceniu” internetu (na podstawie pojęcia Cory’ego Doctorowa), krytykujący komercjalizację wyszukiwarek i platform społecznościowych, inwazyjność algorytmów, degradację jakości treści, uzależnienie od oligopoli Big Techu i iluzoryczność „praw” użytkowników. Autorka postuluje ograniczenia regulacyjne, świadome korzystanie z „zaufanych portali”, powrót do lektury i bezpośrednich relacji oraz cyfrową ascezę: „być ciałem i głową w jednym miejscu”. Konkluzją jest humanistyczny apel o odzyskanie uwagi, czasu i relacji. Teza: tekst maskuje radykalny naturalizm – diagnozuje symptomy, ale milczy o pierwszej przyczynie: odejściu od królowania Chrystusa i porzuceniu łaski, sprowadzając zło do problemu regulacji i higieny cyfrowej.

Siedzący kapłan modlący się przed krucyfiksem w prostym wnętrzu kościoła, ukazujący głęboką pobożność i pokorę.
Świat

Humanitarny lament bez łaski: Ōe i „Hiroszima” jako ideologia bez Boga

Cytowany artykuł publikuje fragmenty książki Kenzaburō Ōe „Zapiski z Hiroszimy” (PIW, 2024; tłum. Dariusz Latoś), wspominając 80. rocznicę zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę. Tekst przedstawia samobójstwo wdowy po poecie Sankichim Tōge, przywołuje twórczość Tamikiego Hary i opisuje niedostateczną opiekę nad hibakusha, zwłaszcza na Okinawie. Autor protestuje przeciw obojętności państwa, piętnuje ignorancję medyczną i apeluje o działania na rzecz ofiar atomowych. Całość akcentuje ból, godność i psychologiczne rany, budując horyzontalną etykę „pokoju” i humanitaryzmu. Konkluzja: to emocyjny manifest naturalizmu, w którym milczenie o łasce, grzechu, sądzie i Chrystusie zdradza duchową pustynię i zamianę dobra nadprzyrodzonego na ideologię społecznego sentymentalizmu.

Reprodukcja realistycznego, pełnego szacunku portretu katolickiego kapłana w tradycyjnych szatach w kościele, symbolizującego autorytet i wierność wierze.
Polska

Prezydent bez transcendencji: naturalistyczny portret władzy i obywatela

Cytowany artykuł Sebastiana Adamkiewicza (Więź.pl, 6 sierpnia 2025) szkicuje bilans dwóch kadencji Andrzeja Dudy jako produktu polaryzacji: polityka „bez właściwości”, bez zaplecza, miotanego między partyjnym lojalizmem a sporadycznymi wetami, umiarkowanie sprawnego w polityce zagranicznej, słabego w kreacji „męża opatrznościowego” oraz zwycięskiego głównie dzięki słabości konkurencji. Tekst rozwija wątki pauperyzacji urzędu prezydenta, konfliktu o sądy, memicznego wizerunku i strukturalnego rozkładu instytucji w warunkach plemiennej polityki. Kończy się wnioskiem, że w „gromadzie ślepców królem był jednooki”. To studium naturalistycznego redukcjonizmu: państwo, prawo, człowiek i historia zostają opisane bez Boga, bez łaski, bez celu nadprzyrodzonego – a więc bez prawdy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.