Pius XI

Realistyczne zdjęcie młodych Polaków modlących się przed dużym krzyżem podczas czuwania w Rzymie, ukazujące głęboką religijną emocję i szacunek w tradycyjnym katolickim kontekście.
Posoborowie

Jubileuszowa scena w Rzymie: kult emocji zamiast królowania Chrystusa

Portal Vatican News (02 sierpnia 2025) relacjonuje udział dziesięciorga młodych Polaków w czuwaniu jubileuszowym w Rzymie, podczas którego „papież” Leon XIV prowadził procesję z krzyżem Roku Świętego. Wypowiedzi młodych – Justyny Liber, Jana Hanulewicza, Marty Walke, Adama Mazurka i innych – akcentują wzruszenie, „bliskość z Papieżem”, doświadczenie „różnorodności i jedności” oraz „czucie Boga” w atmosferze tłumu, piosenek i wspólnotowych gestów. Wydarzenie ma nawiązywać do Jubileuszu Młodzieży 2000 i ŚDM 2016. Całość układa się w apoteozę emocjonalnego przeżycia i personalistycznego kultu „Ojca Świętego”, przy niemal zupełnym przemilczeniu łaski, nawrócenia, pokuty, ofiary Mszy i królowania Chrystusa nad narodami.

Kardynał w liturgicznej szacie stojący przed krucyfiksem w tradycyjnej świątyni katolickiej, symbolizujący wiarę i duchowość
Posoborowie

Humanitarny aktywizm zamiast misji Kościoła: Caritas jako wehikuł naturalizmu

Cytowany artykuł relacjonuje działania Caritas Polska w Wenezueli i Kolumbii: dystrybucję ponad 700 tys. paczek i voucherów, wsparcie ok. 25 tys. rodzin (priorytet: samotne matki, osoby starsze, rodziny wielodzietne), oraz zmianę strategii na „inwestowanie w samodzielność”, rozwój mikroprzedsiębiorczości, szkolenia i granty kapitałowe. Wspomina interwencję po huraganie Rafael (zestawy higieniczne, dla niemowląt, śpiwory, koce) i przytacza sukces przedsiębiorczy Blanki Elvy Osorio Morantes: wzrost sprzedaży kwiaciarni o ponad 50%. Akcentuje przejrzystość finansową, audyty Grant Thornton, standardy Caritas Internationalis oraz permanentną możliwość wsparcia finansowego. Całość utrzymana jest w tonie menedżerskiego raportu skuteczności i fundraisingu. Zasadnicza konkluzja: misja Kościoła została zredukowana do programu rozwojowego, z całkowitym milczeniem o łasce, sakramentach i nawróceniu do Chrystusa Króla.

Rekolekcje pielgrzymkowe w Loreto, grupa wiernych modląca się z różańcami i figurami Matki Bożej, wyraża głęboką pobożność i wiarę katolicką, w naturalnym świetle, pełne szacunku i duchowego skupienia.
Kurialiści

Loretańska pielgrzymka bez Chrystusa Króla: marketing „pobożności” i milczenie o łasce

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski zapowiada odpust w Loretto (7 września) pod hasłem „Maryjo, Tyś naszą nadzieją”, z „Mszą” o godz. 12:00 pod przewodnictwem bp. Piotra Sawczuka, Godzinkami, różańcem, konferencją ks. Macieja Będzińskiego, scenką teatralną o bł. Ignacym Kłopotowskim, koncertem oraz konkursami i stoiskami. Całość objęta patronatem abp. Tadeusza Wojdy i wpisana w przygotowania do „Jubileuszu Roku Świętego”. Zakończenie przewidziano koronką do „Miłosierdzia” i „błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem”. Zorganizowano też pieszą pielgrzymkę Drohiczyn–Loretto (4–7 września).
Skandal tej notatki polega na naturalistycznym sprowadzeniu religii do emocjonalnej pobożności i eventu – z całkowitym przemilczeniem łaski uświęcającej, pokuty, królewskiego panowania Chrystusa i celu ostatecznego: zbawienia dusz.

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie wnętrza kościoła katolickiego z kapłanem modlącym się przy ołtarzu, symbolizujące wiarę i tradycję.
Kurialiści

Migranci jako „misjonarze nadziei”? Naturalistyczna rewolucja bez Chrystusa Króla

Biuro Prasowe KEP relacjonuje orędzie „papieża” Leona XIV, zatytułowane „Migranci, misjonarze nadziei”, opublikowane na 111. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy. Tekst łączy globalny kryzys migracyjny z „Jubileuszem Migrantów i Świata Misyjnego”, akcentuje „heroiczną wiarę” migrantów, porównuje ich wędrówkę do drogi Izraela oraz przypisuje katolickim migrantom „ożywienie skostniałych wspólnot”, kończąc aktem zawierzenia „Maryi, Pocieszycielce Migrantów”. W całym orędziu dominuje horyzontalny humanitaryzm, a milczenie o grzechu, nawróceniu, sakramentach i królowaniu Chrystusa stanowi oskarżenie zasadnicze.

Kapłan w tradycyjnych szatach przed ikoną Matki Bożej, symbol wiary i modlitwy w katolickim kontekście
Kurialiści

Kult wizerunku zamiast wiary: kondolencje KEP jako manifest naturalizmu

Portal Konferencji Episkopatu Polski publikuje kondolencje abp. Tadeusza Wojdy SAC po śmierci prof. Wojciecha Kurpika, konserwatora Ikony Jasnogórskiej. Tekst podkreśla zasługi zmarłego dla zachowania wizerunku, przywołuje J 19,26–27, sugeruje duchową adopcję przez Marję i kończy życzeniami pokoju dla rodziny oraz prośbą do „Królowej Polski” o radość życia wiecznego dla zmarłego. Zwraca uwagę wyłączne skupienie na doczesnym zasłudze wobec obrazu oraz formułach życzeniowo-psychologicznych, z niemal całkowitym milczeniem o grzechu, pokucie, stanie łaski, Mszy świętej i ofierze Chrystusa, co obnaża naturalistyczny, posoborowy redukcjonizm.

Rewerentne, realistyczne zdjęcie starszej katolickiej pary modlącej się w tradycyjnym kościele, z krzyżem w tle
Kurialiści

Dzień Dziadków w posoborowej retoryce: humanistyczny fresk bez łaski i bez Króla

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski publikuje komunikat przewodniczącego Tadeusza Wojdy SAC w związku z „Dniem Dziadków i Osób Starszych”, ustanowionym przez „papieża” Bergoglia w 2021 roku, obchodzonym przy wspomnieniu św. Joachima i św. Anny. Tekst akcentuje „międzypokoleniowe spotkania”, „docenienie” osób starszych i ich „życiowe doświadczenie” jako „źródło mądrości”, a hasłem roku jest formuła z Syr 14: „Szczęśliwy, kto nie stracił swej nadziei”, rzekomo korespondująca z Rokiem Jubileuszowym. Całość jest ujęta w ciepły, socjologiczno-pedagogiczny ton, pozbawiony nadprzyrodzonej treści: nie ma słowa o stanie łaski, sakramentach, grzechu śmiertelnym, Sądzie Ostatecznym, czci dla prawdziwej Mszy, ani o konieczności królowania Chrystusa w rodzinie i państwie; jest natomiast poprawny politycznie humanitaryzm w wersji kościelno-administracyjnej. Oto esencja: „kochajmy, doceniajmy, spotykajmy się” – bez wskazania, że poza łaską uświęcającą każdy gest staje się jałowym naturalizmem.

Rewerentny obraz w kościele katolickim z biskupem w tradycyjnych szatach przy ołtarzu z krzyżem i świecami, ukazujący atmosferę modlitwy i duchowości.
Kurialiści

Radom: kolejny „biskup pomocniczy” w strukturach KEP – lista nazwisk zamiast misji apostolskiej

Radom: kolejny „biskup pomocniczy” w strukturach KEP – lista nazwisk zamiast misji apostolskiej

Cytowany artykuł stanowi urzędową notkę personalną Konferencji Episkopatu Polski: informuje, że Krzysztof Dukielski, urodzony w 1978 r. w Radomiu, wyświęcony w 2003 r., „12 VII 2025 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji radomskiej ze stolicą tytularną Catula”. Podany jest adres korespondencyjny, telefon i e-mail kurii, a następnie następuje kaskada nazwisk „biskupów” i „arcybiskupów” w Polsce i na emigracji, bez jakiegokolwiek wyjaśnienia natury urzędu, kryteriów prawowitości sukcesji apostolskiej czy odniesienia do depozytu wiary. Notka jest typowo biurokratyczna i całkowicie odcina nominację od jakiegokolwiek sensu nadprzyrodzonego. Konkluzja jest nieuchronna: mamy do czynienia nie z aktem Kościoła Katolickiego, lecz z produktem posoborowej administracji, która zastąpiła misję apostolską katalogiem urzędów.

Realistyczny obraz katolickiego pogrzebu biskupa z kapłanami, świecami i kwiatami w tradycyjnym kościele, oddający szacunek i pokorę w obliczu śmierci
Kurialiści

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje uroczystości pogrzebowe bp. Władysława Bobowskiego w Tropiu (12 lipca 2025), akcentując wspomnienia, emocje, „wdzięczność”, pochwałę skromności i „dobrego ojcostwa” zmarłego. Homilie bp. Leszka Leszkiewicza i wystąpienia innych mówców podkreślają ludzkie cnoty Zmarłego, jego „miłość do ludzi”, „mądrość”, „dobroduszność”, „wrażliwość”, „pamięć o ziemi i ludziach”, a całość spina retoryka pocieszenia, że „już usłyszał odpowiedzi” i „odpoczywa w pokoju aż do powtórnego przyjścia Chrystusa”. Zabrakło natomiast jednoznacznego przypomnienia o konieczności stanu łaski, zadośćuczynienia, grzechu, czyśćcu, karze i sądzie. To nie jest katolicki ton żałobny, lecz pastoralny humanitaryzm, który zasłania prawdę o śmierci, sądzie, niebie lub piekle.

Kobieta klęcząca w modlitwie przed ołtarzem w kościele katolickim, odzwierciedlająca głęboką wiarę i pobożność
Kurialiści

Kult dialogu zamiast Chrystusa: oświadczenie KEP jako manifest modernizmu

Kult dialogu zamiast Chrystusa: oświadczenie KEP jako manifest modernizmu

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski publikuje krótkie „Oświadczenie Przewodniczącego Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem”. Kardynał Grzegorz Ryś stwierdza: „antysemityzm w każdej postaci jest, zgodnie z nauczaniem Kościoła, grzechem i złem moralnym” oraz „negowanie Zagłady jest kłamstwem i stawia człowieka po stronie oprawców, a nie ofiar”. Tekst nie zawiera żadnego odniesienia do Chrystusa, do nadprzyrodzonego celu Kościoła, do łaski, nawrócenia Żydów do prawdziwej wiary ani do konieczności uznania królowania Chrystusa nad narodami. Końcowa podpiska: „kard. Grzegorz Ryś, Przewodniczący Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem”. Oświadczenie jest typowym dokumentem biurokratycznego humanitaryzmu, w którym Chrystus zostaje zastąpiony kultem dialogu, a moralność – prawami człowieka.

Realistyczne zdjęcie katolickiego biskupa w tradycyjnych szatach w kościele, z ikoną Matki Bożej, oddające duchową atmosferę i wiarę, z odpowiednim oświetleniem
Kurialiści

Grekokatolicka nominacja w Polsce: symptom oficjalnej teologii bezdogmatu

Grekokatolicka nominacja w Polsce: symptom oficjalnej teologii bezdogmatu

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o nominacji ks. Mariusza Dmyterki, dotychczas proboszcza greckokatolickiej parafii w Białym Borze, na biskupa pomocniczego eparchii wrocławsko-koszalińskiej Kościoła greckokatolickiego w Polsce (komunikat Nuncjatury, 10 lipca; publikacja 11.07.2025). Podano łącza do not i materiałów w języku polskim i włoskim, akcentując charakter instytucjonalny i proceduralny nominacji. Całość utrzymana jest w tonie urzędowego ogłoszenia, pozbawionego jakiegokolwiek odniesienia do niezmiennej doktryny, misji nadprzyrodzonej Kościoła i zasady jedyności oraz wyłączności zbawczej prawdziwej wiary.
Milczenie o dogmacie, sakramencie, łasce i panowaniu Chrystusa jest tu nie tylko wymowne — jest oskarżycielskie.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.