Więź

Rekolekcja katolicka w tradycyjnym kościele z kapłanem i filmowcem, symbolizująca krytykę modernistycznej sztuki w Kościele
Kultura

Naturalistyczna apoteoza dokumentu jako wyraz modernistycznej dezorientacji

Portal Więź (20 sierpnia 2025) informuje o śmierci Marcela Łozińskiego, przedstawiając go jako „mistrza polskiego dokumentu” charakteryzującego się rzekomą „pokorą” i „bezkompromisowością”. Artykuł autorstwa Marka Hendrykowskiego gloryfikuje dokument filmowy jako autonomiczną formę sztuki, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar ludzkiej twórczości i jej podporządkowanie prawom moralnym ustanowionym przez Boga. „Kinematografia, która ma w swoich szeregach kogoś takiego jak Marcel Łoziński, nie może być uznana za przeciętną” – czytamy w tekście, który stanowi klasyczny przykład modernistycznej apoteozy człowieka oderwanego od porządku łaski.

Kapłan w sutannie w tradycyjnej świątyni katolickiej, symbolizujący wierną naukę Kościoła w obliczu modernistycznych tendencji
Kultura

Humanistyczny kult człowieka w prozie Sama Sheparda jako przejaw duchowej dezorientacji

Portal Więź (16 sierpnia 2025) prezentuje apologetyczny portret Sama Sheparda, gloryfikując amerykańskiego pisarza jako proroka „twardej i czułej prawdy”. Artykuł wychwala rzekomo głęboki humanizm Sheparda, który w opowiadaniach miałoby objawiać „autentyczne człowieczeństwo” poprzez akceptację życiowej marności i sprzeczności. Krytyka integralnej wiary katolickiej demaskuje tę narrację jako klasyczny przykład naturalistycznej idolatrii, gdzie człowiek zastępuje Boga jako centrum wszechświata.

Duchowy katolicki kapłan w liturgicznym stroju, modlący się w sanktuarium z krzyżem, w otoczeniu historycznych elementów kościoła, wywołujący uczucie szacunku i pobożności.
Posoborowie

„Radość albo nic”? Modernistyczna ucieczka od krzyża i prawdy wiary

Portal Więź.pl (07 sierpnia 2025) relacjonuje kazanie Damiana Muskusa, „biskupa” pomocniczego w Krakowie, wygłoszone do pielgrzymów ze Skawiny. Główne tezy: pielgrzymowanie jako „droga przemiany”, „Radość jest niezbitym znakiem obecności Boga. Nie ma chrześcijaństwa bez radości”, potępienie „polaryzacji” i „podziałów”, postulowanie piękna Boga objawiającego się w „najuboższych i słabych” oraz zapewnienie, że każdy jest „umiłowany i wybrany”. Tekst pomija prawdę o grzechu śmiertelnym, potrzebę pokuty, konieczność stanu łaski i wyłączność Królestwa Chrystusa nad narodami; zastępuje teologię Ofiary soteriologicznym personalizmem i emocjonalizmem. To jest program pastoralny bez krzyża i bez łaski — naturalistyczny projekt psychologicznej autoterapii nazwany „Ewangelią”.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.