Portal ACI MENA (7 października 2025) relacjonuje konflikt izraelskich władz miejskich z chrześcijańskimi wspólnotami w Jerozolimie dotyczący podatku od nieruchomości (Arnona). Artykuł przedstawia to jako „napięcia podatkowe”, pomijając systemowe prześladowania religijne i łamanie praw Kościoła uświęconych wiekową tradycją.
Redukcja misji Kościoła do kwestii fiskalnych
Próba narzucenia podatku instytucjom kościelnym stanowi jawne pogwałcenie immunitetu ecclesiastici (przywileju kościelnego), obowiązującego nieprzerwanie od czasów cesarza Konstantyna. Jak słusznie zauważa cytowany prawnik,
„churches historically provided services the state did not”
, jednak wnioski z tego faktu są błędne. Kościół nie był „dostawcą usług publicznych”, lecz jedynym depozytariuszem łaski i prawdy, którego misja wynika z nadprzyrodzonego mandatu Chrystusa Króla (Regnum Christi), a nie umowy społecznej.
Bezprawne roszczenia w świetle prawa kanonicznego i międzynarodowego
Przypomnienie o trwających od 1993 r. negocjacjach Watykanu z Izraelem („fundamental agreement is clear: […] neither side has the right to take unilateral measures”) to przykład zdrady ze strony posoborowej sekty. „Antypapież” Leon XIV (Robert Prevost) i jego poprzednicy nie mają mandatu do negocjowania statusu ziem świętych, gdyż sami porzucili wiarę katolicką. Jak nauczał Pius IX w Syllabusie błędów: „Kościół nie może zawierać układów z władzą świecką w sprawach należących do jego nadprzyrodzonej misji” (propozycja potępiona nr 23).
Prawdziwy Kościół Katolicki nigdy nie uznałby prawa żydowskiego państwa do Jerozolimy, gdyż Ziemia Święta jest Patrimonium Christi (Dziedzictwem Chrystusa), o czym przypominało motu proprio Piusa X „Inclyta Jerusalem” z 1908 r. Nakładanie podatków na świątynie to akt agresji wobec samego Boga, potępiony już w kanonie 5 Soboru Laterańskiego IV (1215).
Teologiczne konsekwencje milczenia artykułu
Artykuł pomija kluczowy kontekst: dyskryminacja chrześcijan w Izraelu wynika z odrzucenia Chrystusa Króla. Jak ostrzegał Pius XI w encyklice Quas Primas (1925):
„państwa mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać […] przypomni im sąd ostateczny, w którym ten Chrystus, co Go nie tylko z państwa wyrzucono, lecz przez wzgardę zapomniano i zapoznano, bardzo surowo pomści te zniewagi”
.
Brakuje tu także analizy antychrześcijańskiego charakteru syjonizmu – ideologii potępionej przez św. Piusa X w liście do Theodora Herzla (1904) jako sprzecznej z planem Bożym. Władze Izraela, kontynuując talmudyczną nienawiść do Krzyża, realizują program stopniowej eliminacji obecności katolickiej w miejscach świętych.
Fałszywa narracja o „usługach społecznych”
Stwierdzenie, iż podatki „impact the running of schools and hospitals” ujawnia naturalistyczne wypaczenie misji Kościoła. Jak nauczał Sobór Watykański I: „Kościół nie jest społeczeństwem nierównym lub niepodobnym do innych społeczności świeckich” (konst. Pastor Aeternus). Szpitale i szkoły katolickie są przedłużeniem Ofiary Krzyżowej, nie zaś „sektorem NGO”. Ich likwidacja z powodu podatków byłaby męczeństwem, które artykuł przemilcza, redukując wszystko do kalkulacji ekonomicznych.
Zdrada posoborowych pseudohierarchów
Wspomnienie o protestach „Palestinian Higher Presidential Committee for Church Affairs” to przykład kolaboracji z wrogami Chrystusa. Autentyczni pasterze powołaliby wiernych do modlitwy i pokuty, nie zaś szukali wsparcia u masońskich władz Autonomii Palestyńskiej. Milczenie o obowiązku niepłacenia niesprawiedliwych podatków (Dz 5,29) dowodzi, że współczesne „zwierzchności kościelne” straciły wiarę.
Naleganie na płacenie Arnony przez klasztory i domy duchowieństwa stanowi szczególne świętokradztwo, gdyż jak głosi kanon 1499 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Mieszkania biskupów, proboszczów i innych duchownych oraz budynki klasztorne są wolne od wszelkich danin publicznych”.
Towarzyszenie męczennikom, nie pertraktacje
Zamiast analizować „negocjacje”, autor powinien przypomnieć słowa Chrystusa: „Królestwo moje nie jest z tego świata” (J 18,36). Historia Kościoła pełna jest przykładów świętych, którzy woleli oddać życie niż płacić podatki pogańskim władzom (np. męczennicy z Abiteny). Współczesny „dialog” to jedynie przejaw apostazji posoborowia, które zapomniało słów św. Jana Chryzostoma: „Nie ma zgody między Chrystusem a Belialem”.
Za artykułem:
Jerusalem churches face mounting tax pressures under Israel’s ‘Arnona’ property levy (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 07.10.2025
