Fałszywa dialektyka w służbie apostazji
Portal eKAI (4 grudnia 2025) relacjonuje spotkanie w paryskim Centre du Dialogue prowadzonym przez pallotynów, gdzie podjęto próbę zestawienia doktryny św. Tomasza z Akwinu z modernistycznymi koncepcjami ks. Józefa Tischnera. Projekt finansowany przez Senat RP pod pretekstem „polskiego adresu w Paryżu” odsłania głębszą patologię: instrumentalizację tomizmu dla legitymizacji posoborowej rewolucji.
Próba syntezy niemożliwego
Ks. prof. Piotr Roszak, określany jako „tomista”, posuwa się do stwierdzenia, że „filozofia bytu św. Tomasza jest jak gramatyka”, podczas gdy Tischner miał rzekomo uzupełniać ją o „kondycję współczesnego człowieka”. To klasyczny zabieg modernistyczny, łamiący zasadę philosophia perennis wyrażoną w encyklice Aeterni Patris Leona XIII. Św. Tomasz nauczał bowiem:
„Błądzą ci, którzy w rzeczach boskich więcej ufają rozumowi niż powadze objawienia” (Summa contra gentiles I, 4)
Tymczasem Tischner, jak wszyscy moderniści, oparł swój system na subiektywistycznej fenomenologii, co św. Pius X jednoznacznie potępił w dekrecie Lamentabili sane exitu: „Dogmaty (…) są tylko interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (propozycja 22 potępiona).
Zło jako „dramatyczna siła” versus metafizyka prawdy
Artykuł próbuje przeciwstawiać tomistyczne pojmowanie zła jako braku dobra (privatio boni) rzekomo „płytszemu” od Tischnerowskiego ujęcia zła jako „realnej, dramatycznej siły”. To perfidne przekłamanie. Akwinata precyzyjnie wyjaśniał:
„Zło nie jest bytem, lecz brakiem należnego dobra” (Summa Theologiae I, q. 48, a. 1)
Podczas gdy Tischner, idąc za Heideggerem i modernistyczną szkołą podejrzeń, zastępował obiektywną prawdę subiektywnym „dramatem egzystencjalnym”. Ta dialektyka jest równoznaczna z przyjęciem herezji immanentyzmu potępionej w Pascendi dominici gregis św. Piusa X.
Naturalizm versus nadprzyrodzoność
Kolejnym punktem apostazji jest twierdzenie ks. Huzarka, jakoby u św. Tomasza „naturalne pragnienie widzenia Boga” było czymś dynamicznym, co łaska jedynie „uwydatnia”. To jawne zaprzeczenie dogmatowi o całkowitej grzeszności natury po upadku i konieczności łaski uświęcającej do zbawienia. Sobór Trydencki nauczał niezmiennie:
„Jeśliby ktoś twierdził, że człowiek może usprawiedliwić się przed Bogiem własnymi uczynkami (…) bez łaski Bożej – niech będzie wyklęty” (sesja VI, kanon 1)
Tymczasem pallotyńscy prelegenci głoszą pelagiańską herezję o ludzkiej „podatności na łaskę”, podczas gdy gratia elevans całkowicie przekracza możliwości natury.
Polityczne uwikłanie antykościoła
Szczególnie wymowny jest fakt finansowania tego pseudointelektualnego spektaklu przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej. Realizuje to dokładnie potępioną zasadę w Syllabusie błędów Piusa IX:
„Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (błąd 55)
Co więcej, sama instytucja pallotyńskiego „Centrum Dialogu” stanowi karykaturę katolickiego apostolatu. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas:
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto ze stosunków życia prywatnego i publicznego (…), zawaliły się podstawy porządku społecznego”
Fałszywi nauczyciele i ich los
Nie przypadkiem wśród prelegentów pojawia się ks. dr hab. Tomasz Huzarek – rektor modernistycznego „seminarium” w Pelplinie, które produkuje kolejne roczniki duchownych pozbawionych prawowitej sukcesji apostolskiej po zmianie formuły święceń w 1968 roku. Co do Józefa Tischnera – jego panteistyczne koncepcje i relatywizacja prawdy objawionej kwalifikują go jako heretyka w rozumieniu kanonu 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. Należy pamiętać słowa Chrystusa:
„Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są wilkami drapieżnymi” (Mt 7,15 Wlg)
Ostatnie ostrzeżenie
Wydarzenie w Paryżu nie jest niewinnym dyskursem akademickim, ale symulacją katolicyzmu służącą dekonstrukcji ostatnich bastionów prawowiernej doktryny. Jak zapowiedział Apostoł:
„Nadejdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce” (2 Tm 4,3)
Jedyną odpowiedzią wiernych musi być nieprzejednana obrona philosophia perennis i odrzucenie wszelkich prób jej „uwspółcześnienia”. Jak głosi dewiza św. Piusa X: Instaurare omnia in Christo – Odnowić wszystko w Chrystusie.
Za artykułem:
europa Tomasz z Akwinu i Tischner u pallotynów w Paryżu (ekai.pl)
Data artykułu: 04.12.2025
