Portal CNA informuje o planach wydania „The Better Part Journal”, rzekomo pierwszego czasopisma intelektualnego dla katolickich kobiet. Założone przez Heidi Bollich-Erne, wykładowczynię etyki i kultury, pismo ma definiować „geniusz kobiecy” i pokazywać jego realizację w życiu codziennym. Pierwszy numer zatytułowany „Niezbadane” ukaże się w kwietniu 2026 roku, wyłącznie w formie drukowanej. Artykuł podkreśla zaangażowanie wyłącznie kobiet w redakcji oraz interdyscyplinarny charakter pisma, obejmujący tematy od neuronauki po psychologię bajek.
Naturalistyczne zawłaszczenie „geniuszu kobiecego”
Twórczyni czasopisma Heidi Bollich-Erne deklaruje, że celem jest „zdefiniowanie geniuszu kobiecego” i pokazanie, jak „wierne kobiety mogą ucieleśniać jego piękno w codziennym życiu”. To jawne przejęcie i zniekształcenie terminu genius femininus, który – choć wprowadzony przez modernistycznego uzurpatora „Jana Pawła II” – miał korzenie w antropologii chrześcijańskiej. Bollich-Erne przyznaje, że „większość ludzi nie potrafi podać definicji geniuszu kobiecego”, lecz zamiast sięgnąć do niezmiennego nauczania Kościoła o komplementarności płci, proponuje własne, świeckie interpretacje.
Jak czytamy w encyklice Quas primas Piusa XI:
„Chrystus panuje w umysłach ludzi nie tak dlatego, że posiada głęboki umysł i ogromną wiedzę, ile raczej dlatego, że On sam jest Prawdą”
. Tymczasem projekt Bollich-Erne redukuje kobiecą duchowość do psychologii i socjologii, całkowicie pomijając nadprzyrodzone powołanie kobiet jako uxor (żona), mater (matka) czy virgo (dziewica).
Interdyscyplinarny synkretyzm zamiast teologicznej spójności
Zapowiadana tematyka czasopisma ujawnia głębokie zerwanie z katolicką integralnością wiedzy. Mieszanie neuronauki z teologią w kontekście Wcielenia, czy psychologii bajek z formacją dziewcząt, to klasyczny przykład modernistycznej „ewolucji dogmatów” potępionej w dekrecie Lamentabili sane:
„Dogmaty, sakramenty i hierarchia […] są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej”
.
Artykuł chwali, że czasopismo ma być „naprawdę interdyscyplinarne”, łączące „akademików i nieakademików”. To nic innego jak relatywizacja prawd wiary poprzez nadanie równiej wartości opiniom świeckim i objawionym. Św. Pius X w Pascendi Dominici gregis ostrzegał:
„Filozofia jest to bezużyteczny przybysz, który ma być usunięty z dziedziny teologii”
.
Kult druku jako substytut Tradycji
Decyzja o wydaniu wyłącznie drukowanym uzasadniana jest chęcią stworzenia „czegoś trwałego”, co czytelniczki „zachowają na półce”. To symptomatyczne dla modernistów pragnienie materialnego utrwalenia efemerycznych treści, podczas gdy prawdziwa trwałość płynie z uczestnictwa w Niezmiennej Prawdzie. Jak zauważył Pius XI: „doroczne uroczystości, w których święcimy pamięć tajemnic żywota Jezusa Chrystusa, zakończą się i pomnożą świętem Chrystusa Króla” – nie zaś ludzkimi publikacjami.
Fałszywa emancypacja versus prawdziwe powołanie
Bollich-Erne deklaruje: „Jako kobiety w Kościele będziemy kształtować naszą przyszłość […] pokażemy światu, jak wygląda inteligentna katolicka kobieta”. To jawna apostazja od nauki św. Pawła:
„Kobieta niechaj się uczy w cichości z całą uległością. Nauczać zaś kobiecie nie pozwalam ani przewodzić nad mężem, lecz [chcę, by] trwała w cichości”
(1 Tm 2,11-12).
Projekt wpisuje się w posoborową destrukcję ról płciowych, gdzie kobieta ma „znaleźć głos” zamiast odnaleźć swoje miejsce w hierarchicznej strukturze Kościoła. Jak trafnie zauważa Syllabus błędów Piusa IX: „Kościół nie może nawet poprzez definicje dogmatyczne określić właściwego sensu Pisma Świętego” (błąd 4).
Thomizm jako fasada
Wspomnienie o wykształceniu Bollich-Erne w „filozofii tomistycznej” to jedynie pozór tradycyjności. Prawdziwy tomizm, jak nauczał św. Pius X,
„nie może być traktowany bez uwzględnienia nadprzyrodzonego objawienia”
. Tymczasem czasopismo ma być „nie teologiczne i nie filozoficzne”, co demaskuje instrumentalne traktowanie Doktora Anielskiego.
Jak czytamy w Lamentabili sane:
„Metoda i zasady, którymi posługiwali się dawni scholastyczni doktorzy w uprawianiu teologii, nie odpowiadają wymaganiom naszych czasów i postępowi nauk”
(błąd 13) – co dokładnie wdraża redaktorka, mieszając tomizm z współczesnymi ideologiami.
Zakończenie: kolejna odsłona antykościelnej rewolucji
„The Better Part Journal” to nie niewinny projekt wydawniczy, ale narzędzie dechrystianizacji kobiet poprzez zastąpienie nadprzyrodzonej wiary naturalistycznym aktywizmem. Jak ostrzegał Pius XI w Quas primas:
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto ze zwyczajów, z życia prywatnego, rodzinnego i publicznego, nawiedziła świat cały powódź zła”
.
W czasach gdy kobiety katolickie powinny wzorować się na św. Katarzynie Sieneńskiej – pokornej tercjarsce dominikańskiej, która nawróciła papieży – proponuje im się puste dyskusje o „kobiecej psychologii”. To duchowa pułapka prowadząca do zatracenia prawdziwego powołania: „Maria wybrała najlepszą cząstkę, która nie będzie jej odjęta” (Łk 10,42).
Za artykułem:
New print journal for ‘intellectual Catholic women’ to be released in April (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 07.12.2025
