Portal Opoka (15 grudnia 2025) prezentuje wywiad z ks. prof. Józefem Naumowiczem, patrologiem związany ze strukturami posoborowymi, który w swojej wypowiedzi relatywizuje kluczowe prawdy wiary katolickiej. Autor forsuje modernistyczną wykładnię „czterech przyjść Boga”, pomijając fundamentalne zasady katolickiej eschatologii, podczas gdy powołuje się na autorytety takie jak kard. Joseph Ratzinger – znany modernista i współtwórca apostazji posoborowej.
Naturalistyczne zawężenie „pełni czasu”
Ks. Naumowicz definiuje „pełnię czasu” z Listu do Galatów (4,4) jako „moment, w którym świat dojrzał do Wcielenia„, sprowadzając nadprzyrodzone działanie Boga do naturalistycznych procesów historycznych. Tymczasem Dei Filius Soboru Watykańskiego I stwierdza jednoznacznie: „Objawienie nadprzyrodzone nie jest niezbędne tylko po to, by Bóg był poznany przez rozum ludzki, ale po to, by człowiek mógł poznać łatwo, z pewnością bez domieszki błędu te prawdy odnoszące się do Boga”. Redukcja Bożego planu zbawienia do „dojrzewania świata” stanowi jawną negację nadprzyrodzoności Wcielenia.
„Chrystus wprawdzie spędził całe życie w Palestynie, ale w całym Cesarstwie Rzymskim zaistniały wówczas warunki sprzyjające rozprzestrzenianiu się nowej religii”
To zdanie demaskuje czysto socjologiczne podejście autora, który postrzega rozwój Kościoła jako rezultat korzystnych warunków politycznych, nie zaś jako działanie Ducha Świętego. Św. Pius X w Pascendi dominici gregis potępia taką metodę: „Moderniści uczą, że Kościół zrodził się z potrzeby zbiorowego sumienia” (n. 6).
Fałszywa doktryna o „czterech przyjściach”
Najjaskrawszym przejawem modernistycznej deformacji jest teza o rzekomych „czterech przyjściach Boga”, gdzie autor wprowadza heretycką koncepcję „przychodzenia środkowego” (medius adventus). Ks. Naumowicz twierdzi:
„Jezus przychodzi do nas teraz: w swoim słowie, w sakramentach, w miłości. Słowo 'adwent’ oznacza bowiem nie tyle oczekiwanie, ile właśnie przychodzenie”
Ta konstrukcja neguje jedyne i niepowtarzalne Przyjście Chrystusa w chwale, zapowiadane w Credo: „Et iterum venturus est cum gloria iudicare vivos et mortuos” („I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych”). Św. Robert Bellarmin w De Controversiis podkreśla: „Drugie Przyjście będzie widzialne i ostateczne, bez żadnych 'pośrednich’ form” (De Christo, lib. IV, cap. 14).
Relatywizacja paruzji i sądu ostatecznego
W odpowiedzi na pytanie o koniec świata, autor posługuje się niejasnymi metaforami („odsłonięcie”, „zabranie zasłony”), całkowicie pomijając katolicką naukę o Sądzie Ostatecznym, wiecznym potępieniu i konieczności stanu łaski uświęcającej. Encyklika Quas primas Piusa XI jednoznacznie naucza: „Królestwo Chrystusa nie jest ani nie może być uznane za coś urojonego czy symbolicznego, lecz jest realną władzą nad wszystkimi narodami” (n. 18).
Modernistyczna reinterpretacja postaci św. Józefa i Marji
Ks. Naumowicz propaguje rewizjonistyczny wizerunek św. Józefa jako „młodego, silnego mężczyzny„, odrzucając tradycyjną doktrynę o jego wiecznym dziewictwie. Tymczasem bulla Ineffabilis Deus Piusa IX stwierdza: „Błogosławiona Dziewica była dziewicą przed porodem, w czasie porodu i po porodzie”, co implikuje dziewictwo Józefa. Relatywizacja tej prawdy stanowi atak na dogma o Bożym Macierzyństwie Marji.
„Maryja była młodziutką, piękną dziewczyną, w dodatku prowadzącą głębokie życie duchowe. […] nieustanne rozważanie Bożego Słowa”
Opis ten, choć pozornie pobożny, redukuje Matkę Bożą do roli „duchowej influencerki”, pomijając Jej wyjątkową rolę jako Nowej Ewy i Współodkupicielki. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort w Traktacie o prawdziwym nabożeństwie przestrzega: „Najświętsza Marja Panna jest doskonałym odbiciem Jezusa Chrystusa” (n. 20), nie zaś samodzielnym podmiotem duchowości.
Strukturalne pominięcia demaskujące apostazję
Cały wywiad nie zawiera ani jednego odniesienia do:
- Konieczności przynależności do prawdziwego Kościoła katolickiego poza którym nie ma zbawienia (extra Ecclesiam nulla salus)
- Obowiązku wyznawania integralnej wiary wobec apostazji posoborowej
- Rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii – jedynej ważnej Ofierze Mszy Świętej
- Grzechu śmiertelnego i konieczności sakramentalnej spowiedzi
Te milczenia zgodnie z Lamentabili sane exitu św. Piusa X (n. 22) stanowią „najcięższe oskarżenie” przeciwko modernistycznej narracji, która redukuje religię do psychologicznego doświadczenia.
Podsumowanie: operacja dechrystianizacji
Prezentowany materiał to klasyczny przykład posoborowej strategii opisananej w Syllabus Errorum Piusa IX: „Wolność sumienia i wyznania jest prawem każdego człowieka” (potępiony błąd 15). Przez relatywizację doktryny i sentymentalizację postaci świętych, struktury okupujące Watykan prowadzą systematyczną destrukcję katolickiej tożsamości. Jak ostrzegał św. Pius X w Pascendi: „Modernizm to śmietnik wszystkich herezji” (n. 39). Jedyną odpowiedzią wiernych musi być trwanie przy niezmiennej Tradycji i odrzucenie fałszywego „medius adventus” neo-kościoła antychrysta.
Za artykułem:
Czy wiesz, czym jest „pełnia czasu”? Co znaczy, że Bóg przychodzi cztery razy? (opoka.org.pl)
Data artykułu: 15.12.2025
