Portal eKAI (8 października 2025) relacjonuje wystąpienie „bpa” Krzysztofa Zadarko, administratora diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, dotyczące kontrowersji wokół Centrum Integracji Cudzoziemców w Koszalinie. Hierarcha struktury posoborowej przedstawił działalność placówki jako „wierność Ewangelii”, twierdząc, że „Kościół jest wierny Ewangelii, w której Chrystus zachęca do tego, aby w obcym człowieku widzieć Jego samego”. Zaznaczył przy tym, iż centra „nie są przeznaczone do przyjmowania obcokrajowców”, lecz stanowią miejsce pomocy prawnej i językowej. „Biskup” wyraził zaniepokojenie protestami przeciwko polityce migracyjnej, określając je jako „niepokojące marsze, z których przebijają hasła pełne nienawiści”. W odpowiedzi na zarzuty o rzekome zagrożenie islamizacją stwierdził: „Nie widzę manifestacji muzułmanów, czym się nas straszy”. Całość wypowiedzi utrzymana jest w tonie biurokratycznego zarządzania „integracją”, pozbawionego nadprzyrodzonej perspektywy zbawienia dusz.
Naturalistyczne wypaczenie dzieła miłosierdzia
„Biskup” Zadarko redukuje katolicką caritas do świeckiego modelu pomocy społecznej, całkowicie pomijając jej nadprzyrodzony cel: „Primum vivere, deinde philosophari” („Najpierw żyć, potem filozofować”) – mógłby rzec modernistyczny administrator, zapominając, że pierwszym prawem duszy jest zbawienie wieczne. Gdy hierarcha deklaruje: „Traktujemy każdego człowieka jako kogoś, kto stoi na naszej drodze i prosi o pomoc. Nie możemy nikogo pominąć”, celowo pomija ordo caritatis – katolicką hierarchię miłości, która nakazuje szczególną troskę o współwyznawców (Gal 6,10) i wymaga od nawróconych przestrzegania praw Bożych.
„Centra Integracji Cudzoziemców pełnią niezwykłą rolę miejsc, gdzie każdy obcokrajowiec może przyjść i uzyskać pomoc” – twierdzi Zadarko.
W tym zdaniu objawia się cały relatywizm doktrynalny posoborowego establishmentu. Termin „niezwykła rola” zastosowany wobec instytucji wspierającej obcych religii i kultur przybiera charakter sakralizujący świecką działalność – co Pius XI potępił w Quas primas jako „oddawanie czci człowiekowi zamiast Chrystusowi Królowi”. Brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku ewangelizacji czy choćby warunku przyjęcia zasad katolickiej cywilizacji przez migrantów stanowi rażące naruszenie kanonu 1350 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który nakazywał: „Neophyti in fide instruantur et ad mores christianos conformandos adiuventur” („Nowo nawróceni mają być pouczani w wierze i wspierani w dostosowaniu do chrześcijańskich obyczajów”).
Zdrada misji Kościoła w służbie globalistycznej utopii
Przedstawiona przez Zadarkę wizja „integracji” to klasyczny przykład modernistycznej infiltracji w dziedzinie społecznej. Gdy mówi: „Zgodnie z nauką Kościoła, przypominamy, że każdy migrant (…) jest zobowiązany do przestrzegania naszego prawa, naszych reguł, kultury”, dokonuje świadomego oszustwa semantycznego. W rzeczywistości Syllabus errorum Piusa IX expressis verbis potępia tezę, jakoby „Kościół nie powinien mieć nic wspólnego z polityką” (pkt 24). Tymczasem struktury posoborowe celowo zawężają „nasze reguły” do świeckiego prawa stanowionego, odcinając je od fundamentu prawa Bożego.
„Uważam, że na ulicy nie rozwiążemy bardzo trudnego zadania, jakim jest przyjęcie obcokrajowca” – deklaruje administrator diecezji.
To zdanie demaskuje biurokratyczną mentalność neo-kościelnej nomenklatury. Podczas gdy św. Pius X w Vehementer nos podkreślał, że „Kościół jest nie tylko społeczeństwem doskonałym, lecz nadto stoi wyżej niż jakiekolwiek inne społeczeństwo”, Zadarko redukuje problem migracji do technokratycznego zarządzania „trudnym zadaniem”. Zupełny brak odniesienia do:
1) obowiązku państwa katolickiego do ochrony tożsamości narodowej (co Leon XIII w Sapientiae christianae nazwał „pobożnością ojczyźnianą”);
2) konieczności odmowy przyjmowania wyznawców fałszywych religii zagrażających porządkowi społecznemu (co Sobór Laterański IV nakazywał w kanonie 24);
3) priorytetu zbawienia dusz migrantów nad ich „integracją społeczną” – dowodzi, że mamy do czynienia z programowym odejściem od katolickiej zasady Extra Ecclesiam nulla salus.
Demonizowanie obrońców tradycji jako przejaw totalitaryzmu
Szczególnie wymowny jest fragment, w którym Zadarko piętnuje protestujących przeciwko polityce migracyjnej:
„Nie widzę manifestacji muzułmanów, czym się nas straszy, natomiast widzę niepokojące marsze, z których przebijają słowa, odezwania i hasła pełne nienawiści i antagonizowania”.
Stosowana tu retoryka stygmatyzacji ma wszelkie znamiona marksistowskiej dialektyki walki klasowej, przeniesionej na grunt religijny. Gdy „biskup” używa określeń „pełne nienawiści” wobec obywateli broniących swojej tożsamości, równocześnie przemilcza fakt, że Syllabus wyraźnie potępia tezę, jakoby „Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (pkt 80). Co więcej, w świetle encykliki Quas primas, która stanowi, że „pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym” jest jedynym źródłem ładu społecznego, każde przeciwstawienie się masowej migracji wyznawców islamu (religii z natury wrogiej Krzyżowi) stanowi akt słusznego oporu przeciwko niszczeniu chrześcijańskiego porządku.
Warto odnotować perfidną manipulację językową: określenie „polityka migracyjna i uchodźcza” sugeruje istnienie jakiegoś technokratycznego konsensusu, podczas gdy w rzeczywistości jest to element szerszego planu dechrystianizacji narodów. Jak trafnie zauważył św. Pius X w Lamentabili sane, moderniści „przedstawiają Kościół jako wroga postępu nauk przyrodniczych i teologicznych” (pkt 57) – dokładnie tę samą taktykę stosuje Zadarko, stygmatyzując przeciwników globalistycznej inżynierii społecznej jako „zacofanych” czy „pełnych nienawiści”.
Teologiczne konsekwencje apostazji posoborowej
Całość wystąpienia koszalińskiego administratora doskonale ilustruje dogłębny rozkład doktrynalny struktury posoborowej. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
– Obowiązku państwa katolickiego do preferowania migrantów-katolików (co wynika wprost z definicji państwa jako societas perfecta w Immortale Dei Leona XIII);
– Historycznej praktyki Kościoła nakazującej władcom chrześcijańskim ochronę granic przed inwazją obcych religii (co praktykowano choćby podczas odsieczy wiedeńskiej);
– Nadprzyrodzonego celu wspólnoty politycznej, jakim jest ułatwianie zbawienia obywateli (co Pius XI w Divini Redemptoris nazwał „pierwszym celem społeczeństwa”).
W zamian otrzymujemy technokratyczną wizję „integracji” oderwanej od porządku nadprzyrodzonego, która wprost realizuje postulaty masońskiej „Konstytucji Gaudium et Spes”, gdzie w pkt 43 czytamy: „Wszyscy ludzie (…) są powołani do tego samego celu, jakim jest sam Bóg”. To jawne zaprzeczenie dogmatowi Extra Ecclesiam nulla salus, potwierdzonemu przez Sobór Florencki (1442) i papieży od Bonifacego VIII (Unam Sanctam) po Piusa XII.
„Biskup” Zadarko – jako wierny sługa neo-kościoła – konsekwentnie realizuje antykatolicki program, gdzie:
1) Miłość bliźniego zostaje odarta z wymiaru zbawczego, sprowadzona do humanitarnego gestu;
2) Obowiązek ewangelizacji zastępuje się „dialogiem” i „wzajemnym szacunkiem”;
3) Społeczeństwo katolickie ma być systematycznie rozkładane przez napływ wyznawców obcych religii.
Konsekwencje dla wiernych: wezwanie do oporu
W obliczu tak rażącego odstępstwa od wiary katolickiej, wierni mają święty obowiązek sprzeciwu wobec działań struktury posoborowej. Jak przypomina kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., „każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu i bez żadnej deklaracji na skutek publicznego odstępstwa od wiary katolickiej”. Wypowiedzi Zadarko, promujące relatywizm religijny i kwestionujące prawo katolickich narodów do obrony swej tożsamości, spełniają znamiona takiego odstępstwa.
Należy stanowczo odrzucić propagandową narrację o „pomocy humanitarnej” jako przykrywce dla niszczenia katolickich narodów. Jak uczy Pius XI w Quas primas: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo (…) niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Każda działalność „integracyjna” musi być podporządkowana temu nadrzędnemu celowi – budowaniu Królestwa Chrystusowego na ziemi. Wszystko inne jest zdradą Krzyża.
Za artykułem:
08 października 2025 | 06:00Bp Zadarko wyjaśnia kontrowersje związane z Centrum Integracji CudzoziemcówPodczas konferencji prasowej w Koszalinie wyjaśniono kontrowersje związane z powstającym Centrum … (ekai.pl)
Data artykułu: 31.10.2025
